نقدینگی در بازارهای مالی و سرمایه گذاری
نقدینگی به توانایی خرید یا فروش سریع یک دارایی بدون ایجاد تغییرات قابل توجه در قیمت آن اشاره دارد. این یک ویژگی اساسی در بازارهای مالی است، زیرا به کشف قیمت کارآمد کمک کرده و به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا به راحتی معاملات خود را انجام دهند. در بازارهای مایع، معاملات می‌توانند به سرعت انجام شوند و در قیمت‌هایی که ارزش واقعی بازار دارایی را منعکس می‌کنند. در مقابل، بازارهای غیرمایع می‌توانند منجر به گسترش بیشتر اسپردهای خرید و فروش، افزایش هزینه‌های معاملاتی و نوسانات قیمتی بیشتر شوند، به‌ویژه در دوره‌های فشار بازار. نقدینگی برای عملکرد بازارهای مالی به چند دلیل ضروری است:
- کشف قیمت کارآمد: بازارهای مایع اجازه می‌دهند تا قیمت‌ها به سرعت به اطلاعات جدید واکنش نشان دهند و اطمینان حاصل کنند که قیمت‌های دارایی ارزش واقعی آن‌ها را منعکس می‌کند. در بازارهای غیرمایع، قیمت‌ها ممکن است از اصول بنیادی خود جدا شوند، زیرا تعداد کمتری از شرکت‌کنندگان بازار قادر به معامله با قیمت‌های موجود هستند.
- ثبات بازار: نقدینگی بالا ثبات بازار را افزایش می‌دهد زیرا اجرای معاملات به‌طور مؤثری امکان‌پذیر است. در دوره‌های فشار بازار، نقدینگی یک بالشتک در برابر حرکات قیمتی شدید فراهم می‌کند، زیرا تعداد بیشتری خریدار و فروشنده برای جذب شوک‌ها وجود دارد.
- مدیریت ریسک: نقدینگی به سرمایه‌گذاران این امکان را می‌دهد که پرتفوی‌های خود را تنظیم کرده و ریسک‌ها را با خرید یا فروش سریع دارایی‌ها پوشش دهند. در غیاب نقدینگی، سرمایه‌گذاران ممکن است مجبور شوند دارایی‌هایی را نگه دارند که به طور فزاینده‌ای پرریسک یا غیرمایع می‌شوند.
نقدینگی می‌تواند با استفاده از چندین شاخص اندازه‌گیری شود، از جمله اسپرد خرید و فروش، نسبت گردش مالی و عمق دفتر سفارشات. اسپرد باریک‌تر خرید و فروش، گردش مالی بالاتر و عمق بیشتر دفتر سفارشات معمولاً با بازارهای مایع‌تر مرتبط است. سازندگان بازار، مانند کارگزاران یا مؤسسات مالی، نقش حیاتی در تأمین نقدینگی دارند و با ارائه مداوم قیمت‌های خرید و فروش برای دارایی‌ها این کار را انجام می‌دهند.